Τις τελευταίες μέρες γινόμαστε μάρτυρες ενός εθνικιστικού παραληρήματος ενόψει «κομμουνιστικού κινδύνου». Ξεθάφτηκαν σύνδρομα του παρελθόντος και οι εθνικιστές που καταπίεζαν τα συναισθήματά τους βρήκαν την ευκαιρία να τα εκφράσουν έως και με γελοίους τρόπους. (Κυκλοφορούν κάτι sms που προκαλούν εκτός από θυμηδία και αηδία. )
Το παράδοξο όμως είναι πως η εθνικιστική έξαρση δεν προέρχεται μόνο από τον χώρο του Συναγερμού που αισθάνεται προφανώς ότι χάνει την εξουσία μέσα από τα χέρια του άνκαι ήταν αουτσάιντερ ο δικός τους. Στις 17 του Φλεβάρη ένιωσαν ότι είχαν δικαίωμα στην ελπίδα. Επομένως, βλέποντας ότι χάνουν με την αναβίωση της τριμερούς, αναδιπλώνονται κάνοντας τους αφελείς να διερωτώνται πώς ήταν δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι να έφταναν στο σημείο της υπέρβασης για την οποία μιλούσαν πριν τις εκλογές παίζοντας το παιχνίδι τους.
Οι εθνικιστικές αντιδράσεις προέρχονται ΚΑΙ από τον χώρο του ΔΗΚΟ, που μπορεί η ηγεσία του να συναγλείφεται με την λογική ότι «χάσαμε την εξουσία, αλλά πάλι εξουσία θα είμαστε», αλλά ο κόσμος του είναι βαθειά μπολιασμένος με τα εθνικιστικά ιδεώδη και ό,τι αυτά συνεπάγονται: Συντηρητισμός, ρατσισμός, ξενοφοβία κλπ. Τα τελευταία χρόνια -και λόγω του Τάσσου- το ΔΗΚΟ έγινε πιο δεξιό από την παραδοσιακή δεξιά. Έβλεπαν την συνεργασία με το ΑΚΕΛ ώς το όχημά τους για την εξουσία και έκαναν τις υποχωρήσεις που είδαμε να κάνουν – παραχωρώντας κάποια υπουργεία, για παράδειγμα στο ΑΚΕΛ- αλλά παρέμεναν στις θέσεις τους κυρίως σε ότι αφορά το κυπριακό και τις συντηρητικές τους απόψεις, τραβώντας και την αριστερά στο δικό τους δρόμο.
Γι΄αυτό και μέσα στο ΔΗΚΟ σφάζονται αυτές τις μέρες κι ας επιχειρούν να το κρύψουν. Εκτιμώ ότι αυτό θα φανεί το βράδυ της 24ης. Όταν θα μετρηθούν τα κουκκιά και θα φανεί, ακόμα και αν εκλεγεί ο Χριστόφιας, ότι θα έχει μεγάλες απώλειες από την πλευρά του ΔΗΚΟ, αλλά και της εθνικιστικής πτέρυγας της ΕΔΕΚ.
Το μόνο συμπέρασμα που μπορεί να βγει από αυτή την κατάσταση που βιώνουμε τις τελευταίες μέρες είναι πως το τρίπτυχο «πατρίς- θρησκεία-οικογένεια» καλά κρατεί και ας το παίζουμε προοδευτικοί και Ευρωπαίοι. Καλά κρατεί με ευθύνη όλων. Με κύρια ευθύνη της παραδοσιακής δεξιάς, του Κληρίδη και του Αναστασιάδη, που μεγάλωσαν τις νέες γενιές με μίσος απέναντι σε κάθε τι μη ελληνικό –κι ας τρέχουν τα τελευταία χρόνια να το σώσουν. Ευθύνη, πολύ μεγάλη ευθύνη, είχε ο Μακάριος για τον ίδιο ακριβώς λόγο, αλλά και ο διάδοχος του Χρυσόστομος, που θυμόμαστε όλοι τι εθνικιστικές κορώνες έβγαζε- όχι στην ομοσπονδία κλπ- και είχε εκλεγεί με τις ψήφους του ΑΚΕΛ. Ευθύνη έχει ο Χρυσόστομος Β΄ που είπε και το αμίμητο «μπαίνοντας στην Ευρωπαϊκή Ένωση κάνουμε την Ένωση με την Ελλάδα. Κοπιάστε να ανοίξουμε σαμπάνιες...» Ευθύνη έχει και το ΔΗΚΟ που παρέμεινε προσκολλημένο στο τρίπτυχο, ως ένα κόμμα κατάλοιπο του γιωρκατζισμού με μια γαρνιτούρα δημοκρατίας και πατριωτισμού, αλλά και η ΕΔΕΚ με τον Λυσσαρίδη της, ένα ακραίο τουρκοφάγο.
Τεράστια όμως είναι και η ευθύνη του ΑΚΕΛ, που ανέχτηκε τα τελευταία χρόνια τους εθνικιστές και αντί να τους κατευνάσει, μεταλλάχτηκε το ίδιο ακολουθώντας την πολιτική τους . Πότε έκαμε σοβαρή παρέμβαση το ΑΚΕΛ για το μίσος που καλλιεργούσαν τόσα χρόνια οι εθνικιστές στα σχολεία; Πότε έκανε σοβαρά ανοίγματα στους Τουρκοκύπριους; Εκτός από συνθήματα, τι άλλο είδαμε τα χρόνια αυτά από το ΑΚΕΛ; Τώρα τι να σώσεις σύντροφε. Τι να σώσεις που το σκότωσες από το 2003 όταν έβγαλες τον Τάσσο και τους κουμπάρους του από το περιθώριο και τους έδωσες τον ρόλο να διαχειρίζονται τις τύχες μας.
Ας μην εκπλησσόμαστε λοιπόν για την εθνικιστική έξαρση των τελευταίων ημερών. Ας μην διερωτόμαστε αν θα μπορέσει να προχωρήσει μπροστά αυτός ο τόπος. Ο Τάσσος έφυγε, άλλα άφησε τα παραπούλια του, που δυστυχώς βρίσκονται παντού. Και αυτός ο τόπος δυστυχώς δεν θα ωριμάσει ποτέ. Μάλλον δεν τον θέλει κανείς για τους δικούς του λόγους να ωριμάσει. Καλημέρα σας. Ή μήπως καληνύχτα.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
8 comments:
Καλά τα λες συντρόφισσα. Και ας παράσυρε κάποιους η ενωτική υπερβατική προεκλογική γλώσσα του Αναστασιάδη και του ΔΗΣΥ. Τα είαν φυλαγμενα στα συρτάρια. Γι' αυτό τον λόγο δεν μπορώ να εμπιστευτώ τον Κασουλίδη. Γιατί οι υπερ-εθνικιστές και οι σουπερ πατριώτες απορριπτικοι είναι σάρκα εκ της σαρός της παράταξης του.
Από την άλλη χωρίς να ξεχνώ ούτε μια στιγμή τις ευθύνες λόγω κυρίως παραλήψεων και απραξίας του ΑΚΕΛ, βρίσκω οτι εκείνη την ελπίδα για την οποία πολεμήσανε τον Τάσσο και ότι εκπροσωπόυσε, μόνο στο Χριστόφια μπορεί ακόμα να τη βρούμε. Και έιπαμε από τη Δευτέρα πάλι αντιπολίτευση θα είμαστε.
Στην αντιπολίτευση θα είμαστε έτσι κι αλλιώς. Αλλά ειλικρινά δεν είμαι σίγουρη αν με τον Χριστόφια που τους στεγάζει όλους αυτούς τους απορριπτικούς θα πάμε έστω και λίγο μπροστά. Με εκφράζει το σημερινό πρωτοσέλιδο του Πολίτη: "Ενωμένοι- Μπροστά με την Όπισθεν".
Πώς αλλιώς να το πω. Δεν θέλω να δώσω την ψήφο μου με μισή καρδιά.:(
Oi monachus, ο Γιώργος Βασιλείου τον οποίο εκτιμώ αφάνταστα, οι εξωκομματικοί σοσιαλδημοκράτες που περιβάλλουν τώρα τον Χριστόφια, ιδίως όμως η απελευθερωμένη αριστερή εκλογική βάση του Ακέλ, κάμνουν την διαφορά φίλη μου. Η αριστερά σε χρειάζεται εσέναν τζαι εμέναν όσον ποτέ στην ιστορία. Είνα η πρώτη φορά που είμαστιν ενωμένοι μετά από τότες που εδώσαμεν 44% στον πρώτο γυρό στον Βασιλείου. Ισως μας χρειάζεται παραπάνω τζαι που το 2004.
Νομίζω ότι ο Χριστόφιας τζαι ελάχιστη νοημοσύνη να έχει, θα πρέπει πρώτα να ικανοποιήσει τους δικούς του, αυτούς που τον επελέξαν αυθόρμητα στον πρώτο γυρό παρά αυτούς που τον υποστηρίζουν για να επιβιώσουν.
Έχω τζαι εγώ τες αμφιβολίες μου αλλά αν δεν δώσουμε τωρά αυτήν την ευκαιρία, ίσως να μην την ξαναέχουμεν ποτέ. Οι τουρκοκύπριοι ποτζεί αρκέψαν τζαι οργανώννουνται. Ίσως να είμαστεν μπροστά σε τζαιρού γυρίσματα.
Εφαντάστης να τσιμεττώσει το ναι; Ίσως το γινάντιν δικωμίτικον να φκει τζαι μιαν φορά προς ώφελος της αριστεράς τζαι της Κύπρου.
Ασερά, με προβλημάτισες πολλά με όσα έγραψες και στο μπλογκ των Προεδρικών. Έχεις σε πολλά δίκαιο, μη σου πω ότι οι απόψεις σου, ταυτίζονται με εκείνες του συντοπίτη σου, που επίσης με προβλημάτισε... Η στιγμή πίσω που το παραβάν εν ιερή. Είπα ότι δεν θέλω να ψηφίσω με μισή καρδιά.
Ίσως ως το πρωί το "μισή" γίνει 3/4! Καλή ψήφο.
Μοναχους δεν ξέρω τί ψήφισες και με πόση καρδιά το έκαμες, οι πρώτες δηλώσεις τζαι ποτζεί που την πράσινη γραμμή τζαι ποδά, ακόμα τζαι στην Αγγλία, την Αμερική, την Ευρώπη, μου γεμίζουν την καρδιά με πολλή χαρά. Για πρώτη φορά μετά από την εποχή Βασιλείου νοιώθω ότι δεν πάμε πίσω πίσω. Ελπίζω ότι θα συνεχίσει αυτό το πράμα μέχρι που να γινέι πράξη αυτό που και μόνο το άκουσμα του από το στόμα του προέδρου μας κάμνει να λουννούμαστε του κλαμάτου: ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ. Μόνον τζαι μόνον που άκουσα από πρόεδρον τα λόγια "τείνω χέρι φιλίας και αγάπης προς του συμπατριώτες μας τουρκοκυπρίους" χαλάλιν το σταυρούιν.
Έβαλα το σταυρούι τόσο γρήγορα,για να μεν μετανιώσω το τελευταίο δευτερόλεπτο. "Εβοήθησεν" στην απόφασή μου ένα αυτοκίνητο με μια τεράστια ελληνική σημαία με τον παρθενώνα και την Κύπρο στη μέση (του Δράσις Κες- που τους θυμούμαι που την Αθήνα και ανατριχιάζω)το οποίο περιφερόταν το μεσημέριτου Σαββάτου στους δρόμους της Λευκωσίας,ένα τηλεφώνημα μιας φίλης μου που έδειξε να μην με σέβεται αλλά και η παραδοχή του Χριστόφια για την ανάγκη αλλαγής των βιβλίων της ιστορίας μας. Αυτά. Θα μπορούσαν από την άλλη να με επηρεάσουν άλλα. (Γι' αυτό έκανα λόγο για μισή καρδιά)Το βράδυ κρεμμόμουν να ακούσω τον πρώτο του λόγο. Με κάλυψε σε κάποιο βαθμό, γι' αυτό ως τωρά δεν μετανιώνω. Κάτι τελευταίο: Χαίρομαι για τον συναινετικό του λόγο και για το feedback που τον Αναστασιάδη. Κάμνει με να διατηρώ ελπίδες.
και μένα. Νομίζω ότι παρ΄όλα που μας λυπούν, ο κόσμος πάει μπροστά.
Καλά κάμνουν να δώκουν τζιαι λλίη χαρά στον κόσμο τζιαι όι μόνον ελπίδα τούτη εν άσβεστη απλά καρτερούμε να υλοποιηθεί.
Post a Comment